Aktualizacja cen na dzień 16.06.2014r.
Ceny materiałów proponowane przez Tormax do wykonywanych usług własnych. .

Nie udzielamy informacji telefonicznych!
Wszelkie zapytania prosimy kierować na adres e-mail: [email protected],
postaramy się odpowiedzieć jak najszybciej.

Szyny kolejowe

* brak nowych (zamówienia listopad 2014r.)

Akcesoria

Rozjazdy kolejowe

* brak nowych (zamówienia listopad 2014r.)

Akcesoria rozjazdowe

Nawierzchnia kolejowa – Narzędzia i urządzenia pomiarowe

Konstrukcja nawierzchni kolejowej.

Konstrukcja nawierzchni kolejowej składa się z szyn, złączek, podkładów i podsypki. Z tych elementów ułożony jest tor kolejowy – szynowy w skład którego wchodzą dwa równoległe toki szynowe, ułożone w ustalonej między nimi odległości.
Głównym zadaniem nawierzchni kolejowej jest bezpośrednie przejęcie nacisków od kół taboru kolejowego i przekazanie ich na podtorze kolejowe.
Szyny stanowią główny element nawierzchni. Ich zadaniem jest umożliwienie toczenia się kół pojazdów, nadawanie im kierunku biegu oraz przekazywanie nacisków kół przez podkładki szynowe na podkłady.
Do podkładów szyny są przymocowywane za pomocą złączek przytwierdzających, którymi są: podkładki szynowe, wkręty lub haki, śruby stopowe, łapki i pierścienie sprężyste. Szyny dla zachowania ciągłości są połączone ze sobą za pomocą złączek szynowych; łubek, śrub łubkowych i pierścieni sprężystych. Mogą również być stosowane przekładki zakładane między stopkę szyny a podkładkę szynową w celu zwiększenia oporów tarcia.
Podkłady ułożone są w ustalonych odstępach, poprzecznie do osi toru przejmując naciski kół na szyny, przekazywane za pośrednictwem podkładek i przytwierdzeń szynowych, przenoszą te naciski na warstwę podsypki, a ponadto zapewniają prawidłową szerokość toru.
Zadaniem podsypki jest uzyskanie wymaganego położenia toru w planie i profilu, przejęcie nacisków kół pojazdów z podkładów i ich przekazanie na torowisko. Zadaniem podsypki jest również szybkie odprowadzenie wód opadowych oraz przeciwdziałanie przesunięciom podłużnym i poprzecznym toru.
Do nawierzchni kolejowej zalicza się również elementy dodatkowe stosowane w przypadkach szczególnych takich np. prowadnice w łukach o małych promieniach, przyrządy wyrównawcze na mostach, opórki przeciwpełzne.
Do nawierzchni kolejowej zaliczają się również rozjazdy i skrzyżowania torów. Rozjazdy stanowią połączenia torów i umożliwiają przejazd taboru jednego toru na inny, natomiast skrzyżowania torów są to przecięcia dwóch torów bez możliwości przejazdu taboru z jednego toru na drugi.

Szyny kolejowe.

Typowa szyna kolejowa składa się z trzech zasadniczych części: z główki (po niej poruszają się koła taboru), szyjki (przenoszącej obciążenie do stopki) oraz stopki (części zapewniającej oparcie dla całości i przenoszenie obciążenia na podkłady kolejowe).

W Polsce na liniach zarządzanych przez PKP PLK stosowane są dwa główne typy szyn: UIC-60 obecnie 60E1 oraz typ S49 obecnie 49E1. Powyższe oznaczenia typów szyn wprowadzono wraz z obowiązującymi normami europejskimi w Polsce. Wymienione typy szyn wyróżniane są ze względu na ciężar metra bieżącego oraz wymiary przekroju poprzecznego. Szyna49E1 (masa 49,39 kg/mb i powierzchnia przekroju 62,92 cm3) występuje na liniach o małym obciążeniu przewozami. Szyna 60E1 (masa 60,21 kg/mb i powierzchni przekroju 76,70 cm3) – stosowana jest na liniach o dużym obciążeniu przewozami oraz prędkościach powyżej 100 km/h.

Na bocznicach kolejowych większość szyn obecnie eksploatowanych są to szyny typu: S49, S42 i S60. Na bocznicach kolejowych oddawanych do eksploatacji do początku lat 80’-tych przeważała szyna typu S42, w okresie późniejszym szyna typu S49 natomiast szyna typu S60 jest obecnie na bocznicach przemysłowych stosowana sporadycznie, szczególnie w przemyśle ciężkim, np. Hucie Katowice (obecnie ArcelorMittal Poland oddział Dąbrowa Górnicza). Wspomnieć należy o występujących jeszcze sporadycznie innych typach szyn stosowanych w okresie międzywojennym czy wcześniejszym, są one jednak już dużą rzadkością i należy je wymieniać na nowszego typu, ze względu na coraz większe obciążenia szyn przenoszonych przez tabor.

Przekroje poprzeczne szyn S49, S42 i S60 podano na załączonych rysunkach, a w tabelach ich charakterystyki techniczne. W zależności od odporności na zużycie rozróżnia się dwie kategorie szyn:
– kategoria N – szyny o zwykłej odporności na zużycie, wykonywane w dwóch rodzajach, ze stali o minimalnej wytrzymałości na rozciąganie 690 lub 710 MPa,
– kategoria T – szyny o zwiększonej odporności na zużycie, wykonywane w trzech rodzajach, ze stali o minimalnej wytrzymałości na rozciąganie 880 MPa.

W zależności od przeznaczenia rozróżnia się dwie odmiany szyn:
— odmiana K: szyny przeznaczone do toru klasycznego,
— odmiana S: szyny przeznaczone do toru bezstykowego.

W zależności od dokładności wykonania rozróżnia się dwie klasy szyn:
— klasa I: szyny o normalnych właściwościach tworzywa, o normalnych odchyłkach wymiarów i o normalnej jakości powierzchni,
— klasa II: szyny o właściwościach tworzywa jak dla klasy I, lecz o zwiększonych odchyłkach wymiarów i o zwiększonej głębokości dopuszczalnych wad powierzchniowych.

Szyny typu S60 mają długość 23, 24 lub 25 m, niezależnie od odmiany, szyny S49 i S42 mają długość 25 i 30 m, niezależnie od odmiany, ponadto szyny S49 i S42, przeznaczone do torów bezstykowych (odmiana S) mają dodatkowo długość 27,5 m. W torze klasycznym występują również szyny skrócone w łukach w toku wewnętrznym. Według obowiązujących norm skrócenia wynoszą 4,5 cm, 9 cm i 13,5 cm.

Charakterystyki podstawowych typów szyn.

Skład chemiczny stali szynowych